Historia Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 154 im. Pawła Edmunda Strzeleckiego w Warszawie (dawniej: Szkoła w Nowodworach).
Historia szkoły w Dąbrówce Szlacheckiej (dawniej Nowodwory) sięga początków XX wieku. Powstanie szkoły było związane z ustępstwami władz carskich, które po rewolucji 1905 r. zgodziły się na tworzenie szkół prywatnych z wykładowym językiem polskim. Początkowo szkoła mieściła się w prywatnym domu (obecnie ulica Modlińska 308) i liczyła cztery klasy. Nauka odbywała się w jednej izbie lekcyjnej w klasach łączonych (pierwsza z drugą i trzecia z czwartą) na dwie zmiany.
W 1913 r. szkoła została przeniesiona do nowego budynku (obecnie ulica Sprawna 34). Nie poprawiło to jednak warunków lokalowych. Lekcje w dalszym ciągu prowadzone były w jednej sali, w systemie dwuzmianowym. Nauczycielemi kierownikiem szkoły był w tym czasie pan Kozłowski. W 1917 r. liczba klas wzrosła do sześciu, a kierownictwo placówki objęła pani Nożewska. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. szkoła jeszcze kilkakrotnie zmieniła swój stopień organizacyjny. Od 1931 r. placówką zarządzała Zenona Filipowicz, a liczba oddziałów wynosiła siedem. Wzrost liczby uczniów sprawił, iż zajęcia odbywały się częściowo w budynku szkolnym, a częściowo w prywatnych pomieszczeniach, wynajmowanych u państwa Kozłowskich oraz Wiśniewskich.
Działania wojenne we wrześniu 1939 r. przerwały działalność placówki. W 1940 r. władze okupacyjne zajęły budynek szkolny i prowadziły w nim szkołę dla dzieci okolicznej ludności niemieckiej. Równocześnie pani Filipowicz z narażeniem życia zorganizowała dla dzieci polskich tajne nauczanie, które odbywało się w prywatnych mieszkaniach. Tuż przed wybuchem Powstania Warszawskiego ludność z terenu Dąbrówki Szlacheckiej została wysiedlona. W związku z tym zniszczeniu uległo wyposażenie i cała dokumentacja szkolna.
Po zakończeniu wojny grono pedagogiczne i lokalna społeczność podjęły wysiłki o szybkie uruchomienie szkoły. Jej siedziba mieściła się w zniszczonym przedwojennym budynku, który dzięki wspólnemu wysiłkowi został doprowadzony do stanu używalności. Nauka w szkole została wznowiona we wrześniu 1945 r. Reaktywowaną placówką zarządzała pani Filipowicz, której udało się zorganizować naukę dla siedmiu klas.
Z każdym rokiem zwiększała się liczba uczniów i coraz trudniej było zorganizować dla nich zajęcia w trzech izbach lekcyjnych. W 1950 r. kierownikiem szkoły został Jan Raczyński, który rozpoczął starania o powiększenie budynku szkoły. W tym roku w szkole nauki pobierało 187 uczniów. Wobec braku poparcia terenowych władz oświatowych trudne zadanie dobudowania do starego budynku trzech izb lekcyjnych przejął Komitet Rodzicielski. Fundusz gromadzono organizując różnego rodzaju imprezy dochodowe. Dzięki wysiłkowi lokalnej społeczności nastąpiła rozbudowa szkoły, w której w 1952 r. znajdowały się dwie duże i trzy nieco mniejsze sale lekcyjne o łącznej powierzchni 300 m2. Jednak wobec stopniowo wzrastającej liczby uczniów budynek okazał się niezbyt obszerny. Dotkliwie doskwierał brak biblioteki, sali gimnastycznej, sanitariatów i centralnego ogrzewania.
W 1953 r. Jana Raczyńskiego na stanowisku kierownika szkoły zastąpił Stanisław Strzyżewski. W tym roku w szkole uczyło się 213 uczniów w systemie dwuzmianowym.
Ze względu na trudne warunki lokalowe w roku szkolnym 1956/1957 władze oświatowe przeprowadziły reorganizację placówki. W Nowodworach pozostały tylko klasy I-IV, natomiast starsze roczniki zostały przeniesione do szkoły w Wiśniewie. Wraz z nimi szkołę opuściła część kadry pedagogicznej i dotychczasowy dyrektor Stanisław Strzyżewski. Funkcję kierownika placówki objęła Eugenia Kruszewska.
Ważnym dla szkoły w Nowodworach okazał się rok szkolny 1957/1958, kiedy władze oświatowe nadały jej numer 154. Od tej chwili szkoła uzyskała status samodzielnej placówki oświatowej. W kolejnych latach wraz z wkraczaniem w wiek szkolny pokolenia wyżu demograficznego lat 50. liczba uczniów w szkole ciągle wzrastała i nadal istniała konieczność pracy na dwie zmiany.
W roku szkolnym 1966/1967 nadszedł długo wyczekiwany moment budowy nowej siedziby szkoły. Budynek, w którym mieści się dziś szkoła, wzniesiony został przy ulicy Leśnej Polanki 63/65, na terenie dawnej fabryki chemicznej. Szkoła powstała zgodnie z hasłem władz państwowych „budowy tysiąca szkół dla uczczenia Tysiąclecia Państwa Polskiego”. Przedsięwzięcie to spotkało się z dużym zainteresowaniem i wsparciem ze strony Komitetu Rodzicielskiego. Na zebraniu rodziców w dniu 5 października 1966 r. wybrany został Komitet Budowy Szkoły, który zbierał środki finansowe na wyposażenie nowej placówki oraz nadzorował terminowość wykonywania prac budowlanych. Plac budowy był również miejscem częstych wycieczek uczniów. W dniu 13 września 1967 r. nastąpiło uroczyste przecięcie wstęgi. W uroczystości wzięło udział wielu gości, m.in. władze dzielnicy, przedstawiciele kuratorium i delegacje z pobliskich szkół. Po uzyskaniu nowej siedziby placówka stała się ośmioletnią szkołą podstawową.
Bardzo ważnym momentem w historii szkoły był wybór jej patrona. W dniu 13 listopada 1976 r. Rada Pedagogiczna na czele z Wiesławą Brudzińską podjęła uchwałę o nadaniu szkole imienia Pawła Edmunda Strzeleckiego – wielkiego Polaka, filantropa, odkrywcy i podróżnika. Uroczystość nadania imienia Szkole Podstawowej nr 154 w Warszawie odbyła się w dniu 14 maja 1977 r. W tym podniosłym dniu szkoła otrzymała również sztandar ufundowany przez załogę Fabryki Syntetyków Zapachowych Pollena-Aroma. Dla upamiętnienia tego wydarzenia dzień 14 maja jest świętem szkoły.
Tradycją szkoły stała się współpraca ze Szkołą Podstawową nr 53 w Poznaniu, która od wielu lat nosiła imię P. E. Strzeleckiego. W dniu 8 października 1984 r. delegacja uczniów szkoły wzięła udział w uroczystych obchodach „Roku Pawła Edmunda Strzeleckiego” w Poznaniu. W ich trakcie szkoła otrzymała pamiątkowy medal za upowszechnianie wiedzy o postaci wybitnego Wielkopolanina.
Uroczyste chwile przeżyła cała szkolna społeczność w maju 1989 r. W czasie obchodów święta patrona po raz pierwszy został wykonany hymn szkoły, do którego słowa napisała uczennica Ewa Mańkowska, a muzykę skomponował przedstawiciel Komitetu Rodzicielskiego Jacek Szymański. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele grona pedagogicznego Szkoły Podstawowej nr 53 w Poznaniu.
Ważnym dla szkoły wydarzeniem było zorganizowanie w dniu 29 września 1990 r. Nadzwyczajnego Zjazdu Towarzystwa Polska-Australia. W przygotowaniu tej uroczystości szkoła uzyskała aktywne wsparcie ze strony rodziców. Na pamiątkę spotkania goście przekazali szkole upominki z Australii.
We wrześniu 1992 r. dyrektorem szkoły został dotychczasowy nauczyciel Andrzej Marek, który funkcję tę pełnił do lutego 2008 r. Za jego kadencji nastąpiła rozbudowa i unowocześnienie bazy materialnej placówki. Szkoła została wyposażona w pracownię komputerową i ekologiczno-biologiczną Budynek szkolny został podłączony do wodociągu miejskiego oraz przeprowadzono modernizację węzła centralnego ogrzewania. Inne osiągnięcia to: powstanie wielofunkcyjnego boiska szkolnego, siłowni oraz sauny. Placówka może również poszczycić się własną flagą i wydawaną przez samorząd uczniowski gazetką szkolną dla dzieci i młodzieży „Kleks”.
W maju 1997 r. szkoła obchodziła jubileusz XXX-lecia istnienia. Z tej okazji odbył się zjazd absolwentów, a uczniowie przygotowali specjalne wydanie „Kleksa” oraz okolicznościowy katalog z własną twórczością literacką.
We wrześniu 1999 r. w wyniku reformy oświaty placówka została przekształcona w sześcioletnią szkołę podstawową. W czerwcu 2000 r. mury szkoły opuścił ostatni rocznik klas ósmych.
We wrześniu 2006 r. rozpoczęto modernizację szkoły. Do istniejącego budynku dobudowano nowe skrzydło, w którym powstały sale lekcyjne dla zerówki i klas I-III. Wybudowano też salę gimnastyczną i zaplecze gastronomiczne. Wokół szkoły powstały parkingi. Uroczyste oddanie do użytku nowego skrzydła szkoły nastąpiło w dniu 8 lutego 2008 r. W uroczystości wzięli udział arcybiskup Sławoj Leszek Głódź, burmistrz Dzielnicy Białołęka Jacek Kaznowski oraz wielu innych gości. W tym samym dniu podziękowano za wieloletnią pracę dotychczasowemu dyrektorowi placówki Andrzejowi Markowi. Nowym dyrektorem szkoły został Sylwester Kolibabski.
Bardzo ważnym momentem w historii szkoły było utworzenie klasy integracyjnej. Miało to miejsce w roku szkolnym 2009/2010. W związku z tym 1 września 2009 r. została zmieniona nazwa szkoły. Obecnie brzmi ona następująco: Szkoła Podstawowa nr 154 z Oddziałami Integracyjnymi im. Pawła Edmunda Strzeleckiego w Warszawie.
Placówka kontynuuje współpracę ze Szkołą Podstawową nr 53 w Poznaniu. Delegacja szkoły w październiku 2008 r. i październiku 2010 r. brała udział w poznańskich uroczystościach upamiętniających wspólnego patrona.
W tradycję szkoły wpisała się bardzo dobra współpraca z Radą Rodziców, która aktywnie angażuje się w realizowane przez placówkę programy. Należą do nich takie inicjatywy jak piknik rodzinny „Wesoła Polana” i Warszawski Dzień Dobrego Jedzenia.
W roku szkolnym 2010/2011 szkoła rozpoczęła współpracę ze szkołami partnerskimi w Hiszpanii, Portugalii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Włoszech, Polinezji Francuskiej, Turcji oraz Grecji w ramach programu Comenius.
Dyrektorzy:
1913-1916 – p. Kozłowski
od 1917 r. – p. Nożewska
p. Adamaszkowa
1931-1950 – Zenona Filipowicz
1950-1953 – Jan Raczyński
1953-1957 – Stanisław Strzyżewski
1957-1968 – Eugenia Kruszewska
1968/1969 – Maciej Majewski
1969-1974 – Bogdan Wysocki
1974-1976 – Krystyna Kąkol
1976-1979 – Wiesława Brudzińska
1979-II 1982 – Hanna Małyska
III 1982-1991 – Barbara Koczyk
1991/1992 – Władysław Kopociński
1992-2008 – Andrzej Marek
od 2008 r. – Sylwester Kolibabski
HYMN SZKOŁY – tekst, nuty, akordy (pdf 64 kB)
HYMN SZKOŁY DO ROKU 2018
Słowa: Ewa Mańkowska
Muzyka: Jacek Szymański
I.
Leśna Polanka, tu stoi szkoła
Zawsze tu gwarno, zawsze wesoło.
Każdy po przerwie na lekcje spieszy,
Aby rodziców piątką ucieszyć.
Refren:
Nasza szkoła jest wesoła,
Miło czas w niej płynie nam.
Choć czasami się dąsamy,
Jednak bardzo ją kochamy.
II.
Teraz już koniec, czas na zajęcia,
nie bardzo chce się wejść w ich objęcia.
Klasa coś wrzeszczy, coś opowiada,
Może nie będzie powodu biadać.
Refren:
Nasza szkoła jest wesoła,
Miło czas w niej płynie nam.
Choć czasami się dąsamy,
Jednak bardzo ją kochamy.
III.
Patron Strzelecki był dla nas wzorem,
Uczył się rano, uczył wieczorem,
Pomagał ludziom, znał Go świat cały,
Bo On był wielki, świat był mu mały.
Refren:
Nasza szkoła jest wesoła,
Miło czas w niej płynie nam.
Choć czasami się dąsamy,
Jednak bardzo ją kochamy.
IV.
Edmund Strzelecki to dla nas wzorzec
Każdy z nas badać, odkrywać może.
Chcemy wyrosnąć na wielkich ludzi,
Szkoła w nas pasję do wyzwań budzi.